Volwassen als HSP met dissociatie
by Deni Iseli
2020-05-27 16:38:12
Volwassen als HSP met dissociatie
by Deni Iseli
2020-05-27 16:38:12
Toen ik 18 jaar oud was, sprak iemand mij al aan met het woord mevrouw. Als HSP, viel mij dat woord op. Ik had me nooit echt een kind gevoeld, ook al werd ik als een kind behandeld, maar op die leeftijd ging ik nog naar de middelbare school. Nu ik 62...
Read more
Toen ik 18 jaar oud was, sprak iemand mij al aan met het woord mevrouw. Als HSP, viel mij dat woord op. Ik had me nooit echt een kind gevoeld, ook al werd ik als een kind behandeld, maar op die leeftijd ging ik nog naar de middelbare school. Nu ik 62 jaar oud ben, weet ik de oorzaken en gevolgen van mijn burn-out, dissociatie, hypoglykemie alsook van mijn concentratie- en geheugenstoornissen. Niet iedereen wil zijn jeugd verwerken, maar, als HSP, sta ik altijd open voor therapie. Ik kies dus voor het verwerken. Het zijn geen aangename processen en het gaat niet snel. Door mijn interesse voor (para)psychologie heb ik altijd onderwerpen bestudeerd die van toepassing zouden kunnen zijn op ons gezin en op mezelf. Dat motiveert mij extra om te verwerken. Uit nieuwsgierigheid. En, als HSS, wil ik altijd uitproberen en ervaren, ook op het gebied van verwerken. Het voordeel is dat ik, als HSP, snel details opmerk, dus ook de kleinste vooruitgang opmerk in mijn therapie. Mijn hoofd wordt steeds helderder. Ik merk dat ik nu mezelf ben, dat ik mezelf serieus neem, dat ik mijn eigen waarnemingen serieus neem, dat ik mijn intuïtie serieus neem. Ik neem eindelijk mijn eigen beslissingen en accepteer de gevolgen ervan. Dat is niet moeilijk, omdat ik nu, voor mijn eigen gevoel, volwassen ben en klaar ben voor de rest van mijn leven. Mijn leven kan alleen positiever worden dan in mijn jeugd.
Less
.jpg){kind=logo}
.jpg){kind=logo}
